تعریف فیلدها و انواع داده در پایگاه‌داده
در طراحی پایگاه‌داده، فیلدها به عنوان کوچکترین واحد ذخیره‌سازی اطلاعات عمل می‌کنند. هر فیلد دارای یک نوع داده (Data Type) مشخص است که ماهیت اطلاعات ذخیره‌شده در آن را تعیین می‌کند. انتخاب صحیح نوع داده تأثیر مستقیمی بر عملکرد، امنیت و بهینه‌سازی فضای ذخیره‌سازی دارد.
انواع اصلی داده‌ها در SQL
| دسته‌بندی |
انواع متداول |
کاربرد |
| عددی |
INT, FLOAT, DECIMAL |
ذخیره اعداد صحیح و اعشاری |
| متنی |
VARCHAR, TEXT, CHAR |
ذخیره رشته‌های متنی |
| تاریخ و زمان |
DATE, TIME, DATETIME |
مدیریت اطلاعات زمانی |
توجه: نوع داده VARCHAR برای متن‌های با طول متغیر (تا حد مشخص) و CHAR برای متن‌های با طول ثابت استفاده می‌شود.
مثال‌های کاربردی
در ایجاد یک جدول کاربران، ممکن است از ترکیب انواع داده زیر استفاده کنید:
- ID: INT (کلید اصلی با مقدار خودافزاینده)
- نام کاربری: VARCHAR(50) (رشته با حداکثر ۵۰ کاراکتر)
- تاریخ عضویت: DATETIME (ذخیره تاریخ و زمان دقیق)
- موجودی حساب: DECIMAL(10,2) (اعداد اعشاری با ۲ رقم اعشار)
برای یادگیری نحوه ایجاد جدول در MySQL می‌توانید از راهنمای بیشتر بخوانید استفاده کنید.
نکات حیاتی در انتخاب نوع داده
- از حداقل فضای ممکن متناسب با نیاز استفاده کنید (مثلاً برای سن: TINYINT به جای INT)
- برای داده‌های حساس (مانند رمز عبور) از انواع باینری یا رمزنگاری شده استفاده نمایید
- هماهنگی نوع داده بین جداول مرتبط ضروری است
- پیش‌بینی رشد آینده داده‌ها در انتخاب نوع داده مؤثر است
توصیه می‌شود برای داده‌های مالی از DECIMAL به جای FLOAT استفاده شود، زیرا دقت محاسباتی بالاتری ارائه می‌دهد و از خطاهای گردش اعشاری جلوگیری می‌کند.
